Champion Researcher | ‘ความยั่งยืนและงานเศรษฐศาสตร์ ไม่ใช่เรื่องได้อย่างเสียอย่าง’ คุยกับ รศ. ดร.พีระ เจริญพร
นักวิจัยผู้เชื่อว่าโจทย์ต่าง ๆ ล้วนต้องการศาสตร์มากกว่าหนึ่งแขนงเสมอ การบริโภคอย่างยั่งยืนกับการเติบโตในทางเศรษฐกิจคล้ายว่าอยู่ในขั้วตรงข้ามกันเสมอ โดยเฉพาะเมื่อพูดถึงการผลิตในภาคอุตสาหกรรมการผลิตที่มีภาพจำว่าต้องผลิตให้มากเข้าไว้ จึงจะสามารถสร้างเม็ดเงินและมูลค่าทางเศรษฐกิจได้ตามต้องการ ทว่าแนวคิดเช่นนั้นดูเป็นเรื่องไม่ร่วมสมัย เมื่อได้มารับรู้ประสบการณ์การทำงานวิจัยข้ามศาสตร์ข้ามความรู้จาก รศ. ดร.พีระ เจริญพร อาจารย์ประจำคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เจ้าของงานวิจัย “จัดทำแผนขับเคลื่อนการพัฒนาอุตสาหกรรมตามแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียน (Circular Economy) สู่การพัฒนาในระดับพื้นที่กลุ่มจังหวัด” ขอบเขตงานวิจัยดังกล่าว สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของ SDGs ถึง 2 เป้าหมาย คือ เป้าหมายที่ 8 งานที่มีคุณค่าและการเติบโตทางเศรษฐกิจ และเป้าหมายที่ 12 การผลิตและการบริโภคที่ยั่งยืน ซึ่งยืนยันแนวคิดของ รศ. ดร.พีระ เจริญพร ที่เชื่อว่า ‘โจทย์ปัญหาต่าง ๆ ในสังคมล้วนต้องใช้ศาสตร์มากกว่าหนึ่งแขนงในการแก้ไข’ การเติบโตทางวิชาการที่ไม่ตอบสนองความต้องการของสังคม กำแพงสูงที่โลกวิชาการควรข้ามให้พ้น การศึกษาในเชิงลึกคือกลไกสำคัญที่ทำให้ศาสตร์หนึ่ง ๆ พัฒนาไปได้อย่างเฉียบคมมากขึ้น โลกวิชาการจึงมุ่งเน้นไปที่การศึกษา พิสูจน์ และต่อยอดองค์ความรู้เดิมเป็นสำคัญ กระนั้นการพยายามพัฒนาในเชิงลึกการก็อาจไม่ใช่คำตอบที่ดีที่ถูกต้องที่สุดเสมอไป โดยเฉพาะในบริบทของโลกยุคปัจจุบัน “ผมเรียนมาทางด้านนโยบายสาธารณะที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนานวัตกรรมและอุตสาหกรรม ส่วนความสนใจของผมโดยพื้นฐานก็จะเป็นเรื่องเศรษฐศาสตร์ นโยบายสาธารณะ และการบริหารจัดการ นอกเหนือจากงานวิชาการ ผมจึงมีโอกาสได้ทำงานวิจัยอีกอย่างหนึ่ง […]
